Coronaproof werken: oefening in vertrouwen

Tuurlijk, ook bij onze organisatie hadden we die tweede golf al van verre zien aankomen. Maar nu we er middenin zitten, komt hij toch hard aan. Vanuit HR hadden we net een mailtje verstuurd waarin we mensen verzoeken zo veel mogelijk naar kantoor te komen, toen we hoorden dat vier collega’s positief getest waren. Tja, dan maar meteen een nieuw mailtje erachteraan: blijf toch maar zo veel mogelijk thuis.

“Werktijd en tijd om te werken hebben ineens een andere dynamiek gekregen”

Dus daar zitten we weer met onze laptop aan de keukentafel. “Als de scholen maar niet ook weer sluiten,” riep Marieke vorige week nog. Zichtbare paniek in haar ogen. Drie kinderen heeft ze. En dat hebben we geweten ook. Ach jee, ik zie de video calls nog voor me. Marieke, haren nog nat van de douche, die haar ideeën voor het project Verbondenheid op afstand probeert te delen terwijl kind één een som niet snapt, kind twee hoorbaar met een vastgelopen Chromebook zit en kind drie, in een hoekje van mijn beeldscherm, iets van bramenjam in zijn haar smeert.
 
Werktijd en tijd om te werken. Ze hebben ineens een totaal andere dynamiek gekregen. En hoe je het ook wendt of keert, hier zitten we voorlopig nog wel aan vast. Dit is de dynamiek van het nieuwe werken 2.0: rapporten tikken naast een berg vuile was, nog even snel boodschappen doen voordat de volgende videovergadering begint.
 
Maar goed, als ik dan zie hoe veerkrachtig de meeste medewerkers binnen onze organisatie omgaan met al die veranderingen. Hoe snel ze een totaal andere werkwijze onder de knie hebben gekregen, hoe ze daarbij eigen verantwoordelijkheid blijven dragen voor de resultaten: petje af! Over verbondenheid op afstand gesproken...

“Tja, zo ken ik onze directeur weer”

Duco blijft het lastig vinden, dat hele thuiswerken. In zijn maandelijkse online Coffee Corner (leuk ideetje van Marieke) presenteert hij zich weliswaar als de flexibele, ruimdenkende leider waar we juist nu met z’n allen zo’n behoefte aan hebben (“Juist op afstand merk ik hoe groot de betrokkenheid is van iedereen die voor ons werkt”), maar tegelijkertijd komt hij doodleuk bij HR informeren of we niet toch maar eens moeten investeren in “zo’n handig softwarepakketje dat de werktijden per medewerker registreert”. Tja, zo ken ik onze directeur weer.
 
Van Maurice mag ik niet te hard oordelen over Duco. En hij heeft natuurlijk een punt, de schat. De coronamaatregelen mogen dan wel van de een op de andere dag een radicaal andere werkwijze hebben afgedwongen, het zou nogal naïef zijn te verwachten dat de mentaliteit in de hoofden van alle Duco’s op deze wereld even vlot mee is veranderd.

“Verbondenheid is vertrouwen in elkaars leervermogen”

Verbondenheid op afstand betekent ook leidinggeven op afstand. En onze managers vinden dat, op z’n zachtst gezegd, niet altijd even makkelijk.
 
“Ach Robin, verbondenheid. Wat wij in ons veilige HR-taaltje ‘verbondenheid’ noemen, komt in wezen natuurlijk neer op vertrouwen.” Maurice, altijd even scherp.
 
Want inderdaad, dat hele coronaproof werken is uiteindelijk gewoon één grote oefening in vertrouwen. Vertrouwen in elkaars leervermogen vooral.
 
Als de afgelopen maanden íets hebben laten zien, dan is het wel dat medewerkers meer dan ooit bereid zijn om voortdurend nieuwe dingen te leren en in te zetten. Dan mogen ze ook wel wat terugverwachten. Bijvoorbeeld dat hun manager op zijn of haar beurt weer nieuwe inzichten ontwikkelt in hoe je dat continu leren dagelijks kunt stimuleren.
En nee, Duco, dat doe je níet met een digitale prikklok…

Hoe dan wel? Lees mijn tips in de nieuwe Perform!

De 5^e editie van dit kleurrijke magazine staat in het teken van lerend vermogen. Je vindt hierin allerlei inspirerende verhalen op het gebied van leren en ontwikkelen. Mijn tips voor resultaatgericht werken vanaf de keukentafel vind je op pagina 15. Lees ze meteen!