Coaching zet je aan het werk

Interview met een van onze topcoaches, Ikram Coho

Wat in je training nog zo lekker ging, blijkt op je werk toch net wat minder soepel te lopen. De praktijk is weerbarstig, heet dat dan. Herkenbaar? Gun jezelf dan persoonlijk coach als Ikram Choho: “Coaching gaat door waar de training eindigt. Je moet het wel allemaal zelf doen. Ik ga je niet die vis geven, ik leer je vissen.” In gesprek met Ikram over haar drijfveren, haar aanpak en de meerwaarde van 1-op-1-coaching na een training.

Wat drijft jou als coach?

“Mijn enorme nieuwsgierigheid, in combinatie met mijn observatievermogen. Waarom doen mensen wat ze doen? Wat maakt dat de een zich in een bepaalde situatie heel zelfverzekerd gedraagt, en de ander het liefst door de grond wil zakken, terwijl ze dezelfde leeftijd en ervaring hebben? Ruim 12 jaar werk ik nu als coach, maar die basale fascinatie voor mensen en hun ontwikkeling heb ik nog even sterk als op de eerste dag.”

Heb je een eyeopener?

“Tijdens mijn eerste echte baan als onderzoeker kwam ik er algauw achter dat ik niet alleen wil onderzoeken, maar dat ik nog warmer loop voor het idee dat mensen niet voor altijd vast hoeven te zitten in bepaald gedrag. Je kunt je altijd blijven ontwikkelen, ongeacht hoe oud je bent. Tegenwoordig weten ze uit neurowetenschappelijk onderzoek dat het inderdaad zo is dat je niet met één stel hersenen geboren wordt en dat je het daar dan maar mee moet doen. Nee, je hersenen passen zich voortdurend aan wat jij doet. Daar ga ik dan ook altijd van uit bij iedereen die ik coach. Mensen hebben geen fixed mindset, maar een growth mindset.”

Wat is volgens jou de meerwaarde van 1-op-1-coaching na een training?

De combinatie van trainingen en persoonlijke coaching is een luxe die niet veel mensen genieten, ik vind het dus echt een topactie van Boertien Vergouwen Overduin. De bekende valkuil die mensen na een training ervaren: hoe houd ik dit vast in de praktijk? Wat je in een training nog zo goed wist aan te pakken, en ook echt kon laten zien, blijkt na de training toch weer heel moeilijk geworden. Het is dan heel effectief om er in een 1-op-1-gesprek achter te komen wat je belemmert, en te leren hoe daar mee om te gaan.  De stappen die je dan kunt zetten in je ontwikkeling zijn door die wisselwerking veel groter. Voorwaarde is dan trouwens wel dat iemand echt iets wíl aanpakken. Wanneer de nood het hoogst is, is iemand het best te coachen.

Hoe zou jij je aanpak omschrijven?

“Mijn aanpak kenmerkt zich doordat ik die nieuwsgierigheid en observatievermogen vorm heb weten te geven in gesprekken en oefeningen die mijn coachees helpen op een andere manier naar zichzelf en hun gedrag te kijken. Ik zie mijzelf eigenlijk als een soort vriendelijke chirurg: ik ga met veel compassie de diepte in om tot de kern te komen. Maar let wel, ik ben niet de expert op het gebied van iemands leven en gedrag. Dat is iemand altijd zelf. Wat ik doe is iemand helpen hoe hij die expertise zichtbaar en uitvoerbaar kan te maken. Ik zeg vaak tegen mijn coachees: ‘Het slechte nieuws is, het ligt aan jou. Het goede nieuws is: het ligt aan jou’.”

Wat kan de coachee verwachten?

Dat we samen gaan kijken naar wat zijn stip op de horizon is en waar hij nu staat, na de training die hij heeft gevolgd. We kunnen dan samen de stappen bepalen die nodig zijn om bij die finish te komen. Het gesprek duurt maximaal drie uur, maar daarin kun je toch al een hele hoop bereiken. Er zal natuurlijk veel aandacht zijn voor de interne belemmeringen, maar ik hoop de coachee vooral te leren wat zijn ‘helpende overtuigingen’ zijn en hoe hij die kan inzetten om het geleerde uit de training ook daadwerkelijk te blijven toe passen. Ik houd ervan gebruik te maken van verrassende oefeningen. Zoals mindfulnessoefeningen of de straat opgaan om vreemden aan te spreken, om vervolgens te reflecteren op welke belemmerende of helpende overtuigingen die actie hebben beïnvloed.